Stowarzyszenia i Kluby abstynenta;
Pierwsze wzmianki o powstaniu takiego Klubu
pochodzą z 1940 roku¹.
Rozwój działalności klubowej oraz tworzenie
środowisk abstynenckich przypada na okres
powojenny, są to lata pięćdziesiąte oraz
najbardziej dynamiczny na przełomie lat 90-tych.
Dużym walorem jest ich towarzysko – rodzinny
charakter. Różne formy spędzania czasu wolnego,
wspólne świętowanie uroczystości i wyjazdy z
udziałem całych rodzin sprawiają, że trzeźwienie
jest osadzone bliżej życia codziennego. Kluby są
też najmocniej ze wszystkich form osadzone w
środowisku. Wobec programowej niechęci „AA” do
reklamy i powściągliwości placówek służby
zdrowia w wychodzeniu na zewnątrz, działalność
klubów jest najlepiej widoczna dla mieszkańców i
lokalnych władz.
Klub Abstynenta w jakimś szczególnym przypadku nie
potrafi zaspokoić potrzeb alkoholika, korzysta
wtedy z konsultacji specjalisty, pacjent może w
klubie rozpocząć praktyczną naukę życia w
trzeźwości, tu sprawdza umiejętności nabyte
podczas terapii bez narażania się na przykre, a
czasami nawet nieodwracalne skutki w razie
niepowodzeń.
Zasadniczy wpływ na
skuteczność leczenia ma rehabilitacja.
Stanowi ona drugą fazę leczenia z tym że nie
powinna odbywać się pod dyktando specjalistów od
lecznictwa odwykowego.
Takim właśnie
najlepszym miejscem, jak i sposobem na
rehabilitację, jest Klub Abstynencki, jest to w
zasadzie jedyna w Polsce forma środowiskowej,
zorganizowanej rehabilitacji.²
Niemniej ważną sprawą jest demonstrowanie w
społeczeństwie w sposób zorganizowany pełnej
trzeźwości, poprzez np. udział całej grupy
abstynentów w zabawie tanecznej, sylwestrze,
dancingu, poprzez zorganizowanie imprezy
rekreacyjnej ( rajdu , biwaku itp.), na takie
demonstrowanie trzeźwości społeczność lokalna
reaguje zdziwieniem i niedowierzaniem, następnie
zainteresowana jest sposobem uzyskania takiej
trzeźwości. Oparcie działań w klubach o bazę
społeczną, złożoną z ludzi na stałe
zamieszkałych w danym środowisku, znającą
zwyczaje danej zbiorowości, wiarygodnych swoją
postawą oraz dodatkowo znającą problematykę
alkoholową i sposób na uzyskanie trzeźwości
przynosi widoczne efekty. Świadczy o ogromnym
potencjale leczniczym, terapeutycznym i twórczym
środowiska abstynenckiego.³
Znaczenie rehabilitacji w trzeźwieniu;
celem leczenia zespołu uzależnienia od alkoholu jest
doprowadzenie chorego do sprawności somatycznej
oraz wyzwolenie z wewnętrznego przymusu picia.
Jeśli te wygórowane w praktyce oczekiwania
zostaną spełnione, to nasuwa się pytanie; czy
zagwarantowane jest dalsze życie chorego bez
używania alkoholu? Odpowiedź jest jedna ; nie ma
żadnych gwarancji i to z kilku powodów;
Powód pierwszy to otaczająca rzeczywistość
uzależnionego, pozostała ona niezmienna i dalej
przez przeróżne zależności, wywiera ogromną
presję na ponowne spożywanie alkoholu przez chorego.
Powód drugi to zmiana postrzegania
nowego bezalkoholowego sposobu życia , jest to
sytuacja mocno stresowa, której towarzyszy
poczucie samotności, izolacji, niepewności a
nawet braku wiary w możliwość na dłuższą metę życia w trzeźwości.
I w końcu ostatni i najważniejszy to całkowity brak umiejętności
radzenia sobie w życiu społecznym, rodzinnym oraz zawodowym na trzeźwo.
Tylko te powody a jest
ich zdecydowanie więcej wystarczą aby zniweczyć
efekty leczenia, co w obserwacji zewnętrznej
sprowadza się do stwierdzenia, że lecznictwo
odwykowe jest nieskuteczne.
Polskim pomysłem
na rozwiązanie tego problemu są kluby
abstynenckie, które dawały członkom
bezpieczeństwo, wzajemne zaufanie, obronę przed
silnymi naciskami wynikającymi z uwarunkowań
socjologicznych. W pracy klubów abstynenckich
zachodzi ścisły związek między leczeniem,
rehabilitacją, odbudową życia rodzinnego i
społecznego jest to związek na zasadzie
sprzężenia zwrotnego.
Myślę, że tylko te
w/w fakty w sposób jasny i precyzyjny określają
miejsce i rolę stowarzyszeń i klubów
abstynenckich w procesie zdrowienia alkoholika.
Przewodniczący Krajowej Rady
Sylwester Staniszewski |
|
Jak ważnym elementem w procesie
zdrowienia, w chorobie alkoholowej i nie
tylko bo i w profilaktyce, ma działalność
Klubu Abstynenta i środowisko abstynenckie? |
|
|
|
Przedstawiam stanowisko
Krajowej Rady w oparciu o doświadczenia i zgromadzone fakty. |
|
|
|
Sylwester Staniszewski |
|
 |
|
|
|
Przewodniczący
Krajowej Rady Związków i Stowarzyszeń Abstynenckich |
|
|
|
|
|
Przy opracowywaniu wykorzystano: |
|
|
1. M. Drzewiecki ,Nowe Pezesłanie Nadziei,
praca zbiorowa PARPA -2000, str. 318 |
|
|
2. Z. Kutymski, Kluby abstynenckie stowarzyszone
w Federacji a problemy alkoholizmu, W-wa 1990, str. 43. |
|
|
3. A.Dodziuk, ...op cit., str.50. |
|
|
4. Z.Kutymski, ...op cit, str.42-45. |
|
|